Dom ten jest wyrazem szacunku i podziwu dla wczesnych dzieł Shigeru Bana i  Eduadro Souto de Moury.  Dwiema głównymi myślami tworzącymi ten obiekt jest surowa idea kreowania formy budynku poprzez potrzeby funkcjonalne oraz założenie że obiekt zaczyna się daleko po za ścianami , już w przestrzeniach na pograniczu zewnętrza i wewnętrza. To wyraz funkcjonalnego minimalizmu.

Jak podkreślają architekci, projektując ten obiekt, nacisk położono na dwie kluczowe idee. Po pierwsze, istotna była fundamentalna zasada, że kształtowanie formy architektonicznej powinno być bezpośrednio związane z potrzebami funkcjonalnymi budynku. Po drugie, zakładano, że prawdziwa tożsamość obiektu nie kończy się na jego ścianach, ale rozciąga się dalej, wchodząc w interakcję z przestrzeniami graniczącymi pomiędzy wnętrzem a zewnętrzem. Dzięki temu dom staje się nie tylko miejscem mieszkalnym, ale także żywym elementem środowiska, w którym się znajduje. Proces projektowy oparty był na funkcjonalnym podziale prostopadłościanu, z którego po kolei wydzielane były poszczególne strefy domu, finalnie tworzące rozczłonkowaną bryłę obiektu.

Na parterze poza strefą wejściową znajduje się strefa dzienna z kuchnią, jadalnią i salonem oraz strefa dzieci i garaż. Całość zespolona jest z częścią ogrodową i strefą wypoczynku zewnętrznego. Na piętrze zlokalizowano część sypialną dla rodziców z wyjściami na taras. Budynek wyróżnia się zielonymi dachami, które stanowią integralną część przestrzeni mieszkalnej. Te rozwiązania nie tylko dodają estetyki, ale również umożliwiają mieszkańcom korzystanie z nich jako miejsc wypoczynkowych, tworząc niejako oazy spokoju. Elewacje oraz wnętrza wykończone są na biało. Świadoma rezygnacja z nadmiernych dekoracji czy detali podkreśla minimalistyczny charakter tej nieruchomości, skupiając uwagę na prostocie i funkcjonalności.