1. Idea projektu.
Wyjątkowa i specyficzna lokalizacja obszaru opracowania, którym jest samo serce miejskiej tkanki Rybnika, miała duży wpływ na szczególne podejście do projektu. Działka zlokalizowana jest dokładnie pomiędzy najważniejszymi obiektami miasta i na skrzyżowaniu komunikacji pomiędzy najbardziej strategicznymi punktami układu urbanistycznego.
Wykorzystaliśmy ogromny potencjał tego miejsca i stworzyliśmy przestrzeń, która ma być zwornikem scalającym całe centrum oraz wyznaczyjącym nowy sposób funkcjonowania przestrzeni historycznego serca miasta. Stworzyliśmy miejsce przyjazne i takie które sprzyja nawiązywaniu kontaktów społecznych oraz rozwojowi osobistemu.
Zaprojektowaliśmy strukturę, która łączy ze sobą funkcję parku, placu miejskiego oraz obiektu kultury jakim jest galeria sztuki. Przestrzeń ta zlikwiduje deficyt parku miejskiego i terenów zielonych a jednocześnie utworzy nowy charakterystyczny obiekt, który poprzez swoją przyjazność i bliskość natury wciągnie w świat kultury zwykłego przechodnia.
Tak zapadła decyzja o umieszczeniu pawilon CEA w centralnej części działki i otoczeniu go buforem zieleni, która utworzy park sztuki z plenerową wystawą rzeźb.
Ta prosta idea pozwoliła stworzyć nam organizm składający się z 3 elementów: ogrodzenia, które zamyka całość założenia ale i staje się rodzajem galerii otwartej, parku sztuki oraz samego pawilonu otoczonego zielenią.

2. Przyjęte rozwiązania urbanistyczne
Rozwiązania urbanistyczne są wynikiem analizy tkanki miejskiej i komunikacji pieszej, oraz kontynuacją funkcji skweru przy ul. Hallera. Określenie centralnego punktu krzyżowania ciągów pieszych pozwoliło nam w logiczny sposób określić miejsce lokalizacji głównego wejścia dostępnego z czterech stron świata. Pomysł ten pozwala na intuicyjne i łatwe dojście do pawilonu CEA z każdego kierunku miasta. Dzięki temu pawilon i otaczająca go struktura stanie się ważnym miejscem na mapie Rybnika. Takiemu zlokalizowaniu i ukształtowaniu zagospodarowania terenu obiekt zawdzięcza bardzo dobre wpasowanie się w istniejącą strukturę i sposób funkcjonowania miasta, tworząc przestrzeń o nowej jakości i funkcji.
Całość projektu dopełnia zielona przestrzeń parku dostępna również ze wszystkich kluczowych kierunków, która ma być miejscem odpoczynku, kontemplacji ale również integralną częścią galerii sztuki pod gołym niebem.

3. Przyjęte rozwiązania architektoniczne i materiałowe.
Rzut obiektu jest syntezą potrzebnych funkcji oraz analizy sposobu działania podobnych pawilonów edukacyjno wystawienniczych.
Budynek podzielony jest na 4 rodzaje przestrzeni o kształcie okręgów dostępnych bezpośrednio z hollu wejściowego, który jest sercem obiektu. Północna część to ekspozycja zmienna z przesuwaną ścianą, która otwiera całkowicie galerie na zieloną przestrzeń znajdującą się wkoło tworząc jedność z ekspozycją zewnętrzną. Część południowa to ekspozycja stała z osiami widokowymi na rzeźby znajdujące się w parku. Część zachodnia to dwie sale edukacyjno-wykładowe ze wspólnym zapleczem i możliwością łączenia w jedną interdyscyplinarną przestrzeń. Część wschodnia, dwukondygnacyjna, mieści wszystkie utylitarne funkcje jak toalety, magazyny czy biura dopełniając funkcjonalny mechanizm pawilonu. W całym obiekcie przewidziano duże przeszklenia, które mają w subtelny sposób doświetlać wnętrze ale i poprzez osie widokowe na rzeźby lokalnych artystów, sprawić wrażenie przenikania się i spójności przestrzeni zielonej z wnętrzem pawilonu.
Materiałem, którego chcieliśmy użyć była śląska czerwona cegła, jednak kalkulacja przewidywanych kosztów skłoniła nas do wykorzystania budulca, który będzie jednocześnie konstrukcją i nie potrzebuje obróbki oraz dodatkowych prac wykończeniowych.
Zdecydowaliśmy się na użycie betonu architektonicznego. Jest to materiał wytrzymały, plastyczny a jednocześnie poprzez swoją strukturę i klimat będący dobrym tłem dla prezentowanej sztuki. Przemysłowa posadzka betonowa ma zapewnić wytrzymałość i łatwość utrzymania.
Co do samej formy, miękkie linie parterowego obiektu które pojawiły się wynikowo dzięki oryginalnemu rzutowi dobrze współgrają z naturalnym otoczeniem a dzięki zagłębieniu w roślinność nie stanowią konkurencji dla otaczających klasycznych historycznych budynków. Rzut i wnętrze obiektu są spójne z jego zewnętrznym kształtem i charakterem tworząc całość bez użycia „kanciastych” form, obcych dla założeń parkowych
Ducha zaklętego w materiale śląskiej ceramiki postanowiliśmy przywołać małą architekturą i ogrodzeniem, które poprzez użycie klinkieru mają stanowić pomost pomiędzy prostą funkcjonalną i minimalistyczną architekturą pawilonu a istniejącymi obiektami centrum Rybnika.

4. Powiązania funkcjonalne
Budynek CEA jest ściśle powiązany ze wszystkimi ważnymi obiektami i przestrzeniami Rybnika a dzięki charakterowi parkowemu jest przestrzenią egalitarną i używaną na co dzień jako przyjazna przestrzeń publiczna. Funkcja obiektu przenika i emanuje do otaczającej go struktury zamazując sztywną granicę pomiędzy parkiem a pawilonem.
Samo wnętrze obiektu jest logiczne i proste. Utworzone jest wokół serca CEA czyli hollu wejściowego z którego można w łatwy i intuicyjny sposób udać się do dowolnej części obiektu

5.Część studialna
CEA ma być nowym centralnym miejscem tworzącym nowej jakości tkankę miejską i być kolejnym krokiem transformującym tę część miasta, tchnąć nowego ducha w centrum Rybnika. Dla całego obszaru studialnego ma być miejscem do którego ludzie będą przychodzić odpocząć od zgiełku i hałasu. Stanie się ono miejscem kontemplacji, odpoczynku ale i edukacji poprzez obcowanie z naturą i sztuką. Wyznaczając nowy kierunek rozwoju centrum ważne jest aby zwrócić uwagę na logiczność i prawidłowość wyznaczania ścieżek i ciągów pieszych w ten sposób aby wykorzystały istniejący potencjał
i nie zaburzały jego naturalnej struktury funkcjonowania. Najbliższe otoczenie powinno być tak kreowane aby zniwelować różnice terenu i wyeliminować schody i pochylnie. Udało się to z powodzeniem osiągnąć w naszym projekcie.